ŚWIĘTY WOJCIECH – GŁÓWNY PATRON POLSKI

 Wojciech urodził się ok. 956 roku w Lubicach (Czechy). Według pierwotnych planów ojca miał być rycerzem. Ostatecznie o przeznaczeniu św. Wojciecha do stanu duchownego zdecydowała jego choroba. Rodzice złożyli ślub, że gdy syn wyzdrowieje, będzie oddany Bogu na służbę.

Jesienią 996 roku Wojciech postanowił udać się do Polski i nawracać pogan. Postanowił udać się do Gdańska. Stąd wyruszył w dalszą drogę. Aby nie nadawać swojej misji charakteru wojennej wyprawy, Wojciech oddalił żołnierzy, którzy mieli być jego eskortą. Niedługo potem dziki tłum otoczył misjonarza. Kiedy Wojciech zorientował się, że Prusacy nie chcą nawrócenia, postanowił wrócić do Polski. Prusacy poszli za nim. Rzucili się na niego i związali. Zaczęto bić Wojciecha i zawleczono go na pobliski pagórek. Tam pogański kapłan zadał mu pierwszy śmiertelny cios. Potem 6 włóczni przebiło mu ciało. Odcięto mu głowę i wbito ją na żerdź. W chwili zgonu Wojciech miał 41 lat.

Św. Wojciech stał się patronem Kościoła w Polsce. Ku czci św. Wojciecha zostały wykonane słynne drzwi gnieźnieńskie, na których w 18 obrazach-płaskorzeźbach przedstawione są sceny z życia św. Wojciecha.

Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła Imieniowi Twemu a syny swe wiodła ku szczęśliwości.

       Wszechmogący wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku siostrom i braciom i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie.

       Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen